Balıkesîr velîlerinden Muhyiddîn-i Rûmî hazretleri bir gün talebeleriyle bir ağaç altında oturuyordu.
O arada bir (kuş) hızla geldi.
Ve bu zâtın önüne kondu.
Üstelik acı acı ötüyordu.
Sanki bu zâta bir şeyden şikâyet ediyordu kendi lisâniyle.
Talebeler bunu gördüler.
Ve hâliyle şaşırdılar!
Büyük velî sordu onlara:
“Bu kuşcağız ne diyor acabâ.
Aranızda, bunu bilen var mı?”
Gençler “Bilmiyoruz” dediler.
Buyurdu ki:
“Bu kuş bir şeyden korkmuş.
Bizden yardım istiyor zavallı.”
Gençler merakla sordular ki:
“Neden korkmuş acabâ?”
“Bilmiyorum. Gidin bir bakın, şuralarda ne göreceksiniz?” buyurdu
"Başüstüne" dediler.
Ve dağıldılar etrâfa.
Derken bir kuş yuvası gördüler.
İçinde dört tâne de yavru vardı.
Sonra etrâfa baktılar.
Ve koca bir (Yılan) gördüler.
O yuvanın etrâfında dolaşıyordu.
Koşup anlattılar bunu hocalarına.
Büyük velî;
“Onu öldürün!” buyurdu.
“Peki hocam” dediler.
Ve gidip öldürdüler!
O anda dertli kuş, sevinç nağmeleri atarak uçup gitti. Sanki teşekkür ediyordu bu velî zâta...
