Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî (rahmetullahi aleyh) hazretleri; Delhi'den ayrılıp, büyük bir velî olarak Bağdat'a dönünce, şehrin ileri gelenleri büyük bir ilgiyle karşıladılar bu büyük velî zâtı.
Herkes sevinçliydi.
Sanki bayram gibi.
Hâlbuki bir yıl önce;
“Aman efendim, ne olur gitmeyin!” diye dil döküp yalvarmışlardı bu büyük velî zâta.
Ama şimdi çok sevinçliydiler.
Hak âşıkları ona koşuyordu.
Onu gören âşık oluyordu.
Zîra ilim ve feyizler onun kalbinden başka kalplere akıyordu.
Ama bir şey daha vardı.
Hâlet Efendi diye bir fesatçı vardı ki koştu hemen Halîfe'ye.
Ve ona bir şeyler anlattı.
Hem de bire bin katarak.
En sonunda;
“Sultânım, bu zât devletimiz için çok tehlikelidir. O burada oldukça saltanatınız her an yıkılabilir. Zîra on binlerce adamı var. Ortadan kaldırılmazsa devletiniz için büyük tehlikedir” dedi.
Padişah, Mahmud Hân idi.
Onu sonuna kadar dinledi.
Ama hiç îtibar etmedi.
Hattâ onu azarlayıp;
“Din adamından devlete zarar gelmez!” diyerek kovdu huzûrundan.
Hâlid-i Bağdâdî hazretleri bunu işitince, sevinip hayır duâ etti pâdişaha...
