Seyyid Tâhâ hazretlerinin oğlu Seyyid Ubeydullah, Seyyid Fehîm hazretleriyle, umre için birlikte yola çıktılar.
Mısır’da mola verdiler.
Orada bir medrese vardı.
Câmi-ül ezher medresesi.
Gördüler ki âlimlerde bir telâş var.
Bir kitâbı kapatıp öbürünü açıyorlar.
Bir türlü bulamıyorlar aradıklarını.
Onlar girince, biraz ara verdiler.
Seyyid Fehîm hazretlerine sordular:
“Siz okumuş musunuz?”
“Biraz meşgûl oldum.”
Ona bir kâğıt uzatıp sordular ki:
“Şu suâlin cevâbını biliyor musunuz?”
Seyyid Fehîm, kâğıdı okuyup;
“Biliyorum” dedi.
Çok şaşırdılar!
Ve kendisine dediler ki:
“Reîs-ül ulemâ ve cümle âlimlerimiz bunu çözmek için seferber olduk. Ama bir netîce alamadık.”
Seyyid Fehîm, suâli cevapladı.
Ve etraflıca îzâh etti.
Ağızları açık dinlediler.
İlimdeki derinliğini anladılar.
Ve ertesi günkü meclise dâvet ettiler.
Reîs-ül ulemâ ve yüzlerce âlim, ayakta karşıladı kendisini.
Akşama kadar suâl sordular.
Hepsinin cevaplarını aldılar.
Sonunda, reîs ayağa kalkıp;
“Efendi hazretleri, size minnettârız. Zîrâ bizi büyük bir müşkilâttan kurtardınız. Bendeniz de dâhil, bizim bütün ilmimiz, zât-ı âlînizin ilmi yanında, denizde damladır. Câmi-ül ezher, size ilelebet medyûn-u şükrân olacaktır” dedi.
