Ömer bin Abdülazîz hazretleri, Emevî halîfelerindendir.
Hazret-i Ömer'in oğlunun torunudur kendisi.
Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), âdeti üzere bir gece şehri dolaşıyordu.
Bir evin önünden geçiyordu ki, içeriden konuşmalar duydu. Anne kız, konuşuyorlardı:
Annesi diyordu ki:
“Kızım, süte biraz su kat!”
“Hayır anne, katmayalım.”
“Hiç olmazsa bir ölçek.”
“Anneciğim! Bunun azı da haramdır. Hem halîfe; (Sütlere su katmayın) demiyor mu?”
“Kızım, bu gece vakti halîfe bizi nereden görecek?”
“O görmese de Allah görüyor anneciğim.”
Hazret-i Ömer, duydu bütün bu konuşmaları.
Oradan doğruca eve gitti.
Ve oğluna dedi ki:
“Sana bir kız buldum, ne dersin?”
“Siz bilirsiniz babacığım.”
Ertesi sabah, doğruca o eve gidip, çaldı kapıyı...
Kadın, eşikte Halîfe’yi görünce korktu!
“Buyurun efendim” dedi.
Hazret-i Ömer içeri girdi.
Ve o kadına buyurdu ki:
“Ey hâtun! Dün gece kızınla olan konuşmalarınızı duydum. Kızının konuşmaları çok hoşuma gitti. Allah’ın emriyle kızını oğluma istemeye geldim.”
Kadın, sevinçle;
“Hayhay” dedi.
Ve o kız, Halîfe’nin gelini oldu.
İhlâsı sebebiyle, dünyâsı da mâmur oldu, âhireti de.
İşte Ömer bin Abdülazîz hazretleri, bu mübârek hanımın torunudur...
