Herkes “Mız-mız” şikâyet ediyor, ağlıyor, sızlıyor. Ee, sonra? 18 yıldır aynı parti iktidarda kalıyor!
Ülkede yetenekliler değil, adamı olan, menfaatlerin birleştiği kişiler değer buluyor. Artık liyakat aranmıyor, sadakat, biat isteniyor!
Bencillik, avantacılık, haksız rekabet sarmış ülkeyi…
Toplumun her yanına riya bulaşmış…
Artık, açık, dürüst ve şeffaf bir sistem kalmadı, ne yazık ki!
Liyakat ve yetenek ayaklar altında…
Bu nedenle Türkiye'den yabancı ülkelere (tabii ki Arap ülkelerine değil, Batı'ya) müthiş bir “Beyin göçü” var! Yetenekli gençler Batı ülkelerinde kısmetlerini arıyor.
İnsanlarımız “mız-mız” oldu.
“Mız-mız” şikâyet etmek neyi değiştirir ki?
Çözüm bu değil…
Çözüm, aklı kullanmaktır!
Çözüm, sana bu eziyeti çektirenlerden, demokratik yollardan hesap sormak, onlara “Yeter artık, git!” diyebilmektir.
Bunu diyemiyorsanız “Mız-mız” edip durmayın!
Birçoğunuz Robinson Crusoe'nin öyküsünü okumuş, en azından duymuşunuzdur.
Onun serüvenini ne zaman okudunuz? Küçükken değil mi?
Robinson öyküsünün küçük çocuklar için olduğu söylenir ama yanlış!
Bu eser, yükselmek isteyen her ulus için bir felsefe kitabı gibidir!
Robinson Crusoe, tanıdığımız bütün roman kahramanlarından daha üstündür.
Bükülmez iradenin canlı simgesidir.
Robinson dünyada mutluluğun temsilcisi ve havarisidir. Tüm filozoflardan daha ileri bir felsefecidir. Daha iyi yaşamın sağlanması için yapılan bir mücadelenin galibidir o…
★★★
Robinson'dan öğrendiğimize göre insan, yeryüzünün ve hayatın prensidir, kralıdır. Robinson bize bu büyük dersi, kuru lâf yığınıyla değil, canlı örneklerle ve yaptığı işlerle göstermiştir.
İnsanın aklı, dehası, iradesi, doğanın bütün karanlık kuvvetlerinden daha üstündür. Robinson bize yorgun ve hastalıklı beyinlerin ürettiği safsataları bir kenara bırakmamızı öğütler.
Onun düştüğü hali düşünün…
★★★
Denizdeki fırtına gemiyi paramparça ediyor. Etrafta tek bir kara parçası bile yok! Her taraf su… Bütün mürettebat denizde kaybolmuş…
Sadece genç bir adam, bir tahta parçasına tutunarak kurtulmayı başarıyor.
Dalgalar, aç ve çıplak bir halde, ıssız bir adaya atıyor onu…
Bu gence ne oluyor? Ölüp gidiyor mu? Ümitsizlik içinde intihar mı ediyor? Hayır!
Robinson, batan gemiden kurtarabildiği malzemeleri binbir güçlükle adaya taşıyıp orada kendisine bir kulübe yapıyor. Ekin ekiyor, yaban keçilerini evcilleştiriyor. Daha sonra da adaya gelen yerlilerden birini tutsak edip kendisine yardımcı ve dost yapıyor. Kısacası, ıssız adada eksiksiz ve düzenli bir hayat inşa ediyor.
Hem de tek başına… Genç bir adam… Boş bir adada…
★★★
Şimdi burada esas meseleye geliyoruz. Siz de kendi ulusunuzun Robinson'u olmak istemez misiniz?
Robinson bomboş bir adada, insan eti yiyen bir yerliyi eğitmiş, kendisine arkadaş ve yardımcı haline getirmiş…
Çoğumuz büyük şehirlerde yaşayarak ulusumuzun milyonlarca insanı hakkında, “Bunlar bilgisizdir, cahildir, bir şeyden anlamazlar!” diye yakınıyoruz.
Robinson'u gözünüzün önüne getirin bir kere… Hayata ve insanlara karşı görevinizin ne olduğunu düşünün…
★★★
Biz de son yıllarda, ıssız adaya düşen Robinson gibi çaresizlik içindeyiz.
Neredeyse tüm âlemle kavgalı hale geldik… Ancak…
Robinson bütün güçlükleri nasıl yendiyse, biz de yenebiliriz… Bizim durumumuz, en kötü haliyle bile, ondan çok daha iyi…
Ulus olarak azim ve iradenin bitmek tükenmek bilmeyen gücüyle çalışarak başarıya ulaşabiliriz.
Kötü yönetim, kötü günler, milletin çabasıyla, büyük yaşam gücüyle geride kalabilir. Yeter ki biz ulusça o iradeyi gösterelim!
TEBESSÜM
Hemşirenin füzeleri…
Güzel hemşire beraber çalıştığı doktora:
“Doktor bey” der “Ben ne zaman tansiyonuna bakmak için eğilsem, hastanın nabzı hızlanıyor, tansiyonu yükseliyor. Ne yapmak gerekir acaba?”
Doktor hafifçe gülümseyerek hemşireye cevap verir:
“Harika bir durum! Bu hal hastanın iyileşmekte olduğunun ve sağlığına kavuştuğunun belirtisidir hemşire hanım. Nabız atışlarının ve tansiyonunun düzelmesi için, eğilirken yakanızı ilikleyip kapatmanız yeterli!”
GÜNÜN SÖZÜ
Bir memleket yalnız adaletle yükselir, adaletsizlikle yıkılır!
