Bildiğimiz bazı politikacılar, bazı tarikat aydınları, bazı pozisyon aydınları, bazı kötü niyetliler yıllarca kirli bir propagandanın üzerine abandılar. 19 Mayıs'ı yurttaşların ve özellikle gençlerin kalbinden, zihninden nasıl sileriz diye kötülük düşündüler.
Altın nesil dediler.
Dindar gençlik dediler.
Gençlerde ayrım yaptılar.
Toplumun “gençleri koruma- sahiplenme-onlara gelecek kurma- değer verme” zihinsel kurgusu 19 Mayıs 1919'dan sonra yeni bir heyecanla kurulmuştu, bu kurguyu değiştirme hamlelerini hızlandırdılar.
Çok açıkça yaşadık.
19 Mayıs Atatürk'ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı'nın kutlamalarına dudak büktüler, bahane ürettiler ve bazı yıllarda kutlamaları erteleme yoluna bile gittiler. 19 Mayıs'ın gençlere armağan edilişinin önemini küçümsediler; itibarsızlaştırmaya, karartmaya çalıştılar. Bir çeşit “yeni düzen” kurup; “19 Mayıs 1919'un gençliğin yüreğinde kabul görmesini” yıkmak istediler.
19 Mayıs 1919.
Çok meyveli ağaçtı.
Devlet Kurucusu oldu.
Yurttaşlığı yükseltti.
Fırsat eşitliğini yarattı.
Ulusal bilinç aşıladı.
Tarihi sahiplendi.
Bağımsızlık bayrağı oldu.
Dini, istismardan kurtardı.
Yani dini de yüceltmiş oldu.
Böyle yüzlerce meyve verdi.
Meyveli ağacı taşladılar.
O ağacın Anadolu topraklarına dikildiği gün meyve vermeye başlamasının 100. Yılı'nı kutladık.
★★★
Bayram geçti.
Gençlerin bugünkü durumunun da konuşulması beklenirdi. Dile getirilmedi. Enine boyuna tartışılıp “gençleri bugün faydasız gören” bakışa nasıl gelindiğinin ciddi analiz süzgeçlerinden geçirilmesi gerekirdi.
Eli iş tutabilir.
Her 100 genç.
33'ü bugün işsiz.
3 gençten 1'i işsiz.
Ne okula gidiyor.
Ne de işi var.
Oranı yüzde 26.
Ağır bir tablo:
Neden?
Niçin?
Kendi yargılarını pişirip ortaya sürenler “işsiz bir gençlik yaratmaya” nasıl geldiklerini görmek de bilmek de ve duymak da istemiyorlar. Yoğun işsizliğin sonucu olmalı; gençler eğitimden uzaklaşmaya başladılar. İyi eğitimli, parlak beyinli gençler de “beyin göçü” ile yurtlarını bırakıp yurt dışına gidiyorlar. Gençler üçlü kıskaca sokuldu.
İşsizlik.
Eğitimsizlik.
Beyin göçü.
★★★
Gençlerin içinde iyi eğitimli, parlak beyinli olanlar ve “gençliğe faydasız yani asalak” gözüyle bakan dar zihniyete karşı isyan edenler, Türkiye'yi bırakıp çoğunlukla Avrupa ülkelerine gidiyorlar.
Adalet bulamıyor.
Fırsat eşitliği göremiyor.
İleri demokrasi.
Yüksek ahlak.
Yargı bağımsızlığı.
İfade özgürlüğü.
Ve bunların toplamı olan “gelecek umudunu sürdürüp yaşatma enerjisini doğup büyüdüğü, sevip sarıldığı kendi ülkesinde yakalayamadığı” için gençler yurt dışına gidiyorlar. 19 Mayıs 1919'un 101'inci yıldönümünde herkesin kendine sorması gereken soru;
Neden gençler işsiz, eğitime küskün, gelecekten umutsuz ve en iyileri ülkeden kaçıyor?
