Ceza hukukunda “kanunsuz suç olmaz” diye bir ilke vardır. Yani kanunda suç olarak tanımlanmamış bir eylemi yapana, eylem bize göre ne kadar sevimsiz olursa olsun, “suçlu” denemez ve ceza verilemez. Eğer herhangi bir eylem, kanundaki suç tanımlarından birine uyuyorsa, bu sefer o kişiye “suçsuz” denemez.

Bir de suç olarak tanımlanmayan ama üçüncü şahısları veya çevreyi rahatsız eden haksız eylemler vardır. Bunlara da kabahat denir. Herkes bazen, bazıları her zaman “suç veya kabahat” işler. Çünkü suç işlemek ekonomiktir.

Kısaca “her yasa veya kural ihlâlinde toplumsal bir zarar olmasına karşılık mutlaka bireysel bir kâr vardır”. Bu kârın parasal olması da şart değildir. Bu kâr, zevk veya intikam almak ya da üstünlük ispatlamak gibi bir duygusal tatmine ulaşmak da olabilir.

GÜNAH

“Fani insanlar”, işbölümü yapılabildiği dolayısıyla daha müreffeh bir hayat sürebildikleri için tek başına değil, bir arada yaşama modelini tercih etmiştir. Bu tercih sonunda ortaya, fani bireylerden müteşekkil ama fani bireylerin toplamından farklı ve “baki toplum”u çıkarmıştır.

Baki toplum, kendini teşkil eden fani bireylerin bencil davranışlarının (suç işlemelerinden) zarar görmemek için bir “kurallar/yasaklar/yasalar” seti geliştirmiştir. Musa Peygambere gönderilen “On Emir/On Yasak” bu setin veya manzumenin ilk örneklerinden biridir.

İşte bu manzumeye “din” denir. Din yazınında suçun karşılığı “günah”tır. Günah olmayan ama yinede işlenmesi caiz olmayan kabahatler veya uzak durulması gereken eylemler vardır. Bunların neler olduğu din kaynaklarında yazılıdır.

SUÇLU AMA GÜNAHKÂR DEĞİL,GÜNAHKÂR AMA SUÇLU DEĞİL

Hepimiz her gün gazetelerde insanımızın işlediği suçları okuyoruz. Bunlar, arasında karısını öldürmekten tutun da, Bodrum sahillerinde kaçak inşaat yapmaya; sınav sorularını çalıp, müritlerini istedikleri okula sokmaktan tutun da ihaleye fesat karıştırıp devleti soymaya kadar giden eylemler var.

Çok merak ediyorum. Acaba bu suçları işleyenler, kendilerini aynı zamanda “günahkâr” olarak da görüyor mu?

Yukarıdaki örnekleri bilhassa seçtim. Çünkü bu örneklerde yer alan suçluları işleyenlerin çoğunluğu dindarım diyenler arasından çıkıyor.

Öyle zannediyorum ki; bu suçlular yaptıklarından dolayı kendilerini asla ve kat'a günahkâr görmüyordur. Zaten günahkâr olarak görse de fark etmez. Gerekirse üç umre yapar on kurban keser, kefareti ne ise öder; tertemiz cennete gider.

Son söz: Her günah, suç değildir; ama her suç, günahtır.