Bu ül­ke­de, Ata­tür­k'­ün kur­du­ğu “Tür­ki­ye Cum­hu­ri­ye­ti­”ni kı­sa­ca T.C.'yi sev­me­yen hat­ta onun yı­kıl­ma­sı­nı is­te­yen çok in­san var. Bun­da da an­la­şıl­ma­ya­cak bir şey yok­tur. Çün­kü T.C.'nin ku­rul­ma­sı bir in­kı­lâp ya­ni bir dev­rim­dir. Her dev­rim, ku­ru­lu dü­zen­de şid­det­li bir et­ki ya­ra­tır. Her et­ki de, bir tep­ki­ye ne­den olur. Tep­ki ve­ren­ler, es­ki dü­zen­den ya­na olan­lar­dır. T.C.'nin ku­rul­ma­sı zo­run­luy­du. Çün­kü Bi­rin­ci Dün­ya Har­bi'n­de ye­ni­lip, yı­kı­lıp par­ça­la­nan Os­man­lı Dev­le­ti ar­tık “yok­tu­”. Baş­kent İs­tan­bul yak­la­şık 4 yıl iş­gal al­tın­da kal­mış­tı. İs­tik­lal Sa­va­şı so­nun­da “T.C.”yi ku­ran­lar, onu Os­man­lı'nın yı­kıl­ma­sı­na ne­den ol­du­ğu­na inan­dık­la­rı ya­pı­sal özel­lik­ler­den arın­mış ola­rak ta­sar­la­dı­lar. Ku­ru­cu­la­ra gö­re bu özel­lik­ler sı­ra­sıy­la 1. Çok mil­let­li­lik 2. Di­ne da­ya­lı bir dev­let dü­ze­ni ve 3. Bü­yük Dev­let­le­rin oyun­ca­ğı ol­mak­tı.

GEÇ­MİŞ­LE YÜZ­LEŞ­ME­DEN MU­AF OLAN TÜRK­LER

T.C.'den hoş­lan­ma­yan­lar ara­sın­da, gü­nü­müz­de “li­be­ra­l”, Os­man­lı dö­ne­min­de “man­da­cı­” di­ye bi­li­nen “Ec­ne­bi Türk­le­r” de var­dır. Bun­la­rın, din­le di­ya­net­le, Kürt­lük­le ve­ya Ale­vi­lik­le bir il­gi­si yok­tur. Ezi­ci ço­ğun­lu­ğu Sün­ni-Türk ai­le­ler­den ge­lir. An­cak on­lar Türk ola­rak doğ­ma­nın ken­di­le­ri için çok bü­yük şan­sız­lık ol­du­ğu­na ina­nır­lar. Türk­le­ri üzen hiç bir şey bun­la­rı üz­mez. Türk­le­rin gü­nah­la­rı on­la­rı bağ­la­maz. Çün­kü on­lar “Ec­ne­bi Tür­k'­tü­r”. Bu ke­si­min pa­zar­la­dı­ğı kav­ram­lar­dan bi­ri de Türk ulu­su­nun “geç­miş­le yüz­leş­me­si­di­r”. Ama yüz­leş­me­si ge­re­ken Türk­ler ara­sın­da on­lar yok­tur. Yüz­leş­me­si ge­re­ken­ler, T.C. sev­da­lı­la­rı­dır.

ER­ME­Nİ TEH­Cİ­Rİ

Baş­ba­ka­n'­ın ne dür­tüy­le olur­sa ol­sun, Er­me­ni Teh­ci­ri sı­ra­sın­da Os­man­lı Er­me­ni­le­ri­nin ya­şa­dı­ğı çok fe­ci olay­lar için gü­nü­müz Er­me­ni­le­ri­ne ta­zi­ye­de bu­lun­ma­sı­nı tak­dir­le kar­şı­la­dım. Ben de o met­ne im­za ata­rım. Er­me­ni teh­ci­ri­ne yol açan olay­lar, Bal­kan­la­r'­dan Kaf­kas­ya'ya ka­dar uza­nan coğ­raf­ya­da, esas ola­rak Müs­lü­man­la­rın ya­şa­dı­ğı sa­yı­sız teh­cir ve kı­ya­mın bir par­ça­sı­dır. H­ris­ti­yan dün­ya­sı­nın, Türk­le­ri, teh­ci­rin tek suç­lu­su ola­rak ilan et­me­si­nin se­be­bi, Er­me­ni­le­ri is­ya­na teş­vik edip teh­ci­re se­bep ol­ma­la­rın­dan do­la­yı çek­tik­le­ri vic­dan aza­bı­dır. Her ulu­sun geç­mi­şin­de, “dev­le­ti­ni ko­ru­ma ve ha­yat­ta kal­ma­” ref­lek­siy­le iş­le­di­ği gü­nah­la­rı var­dır. Türk­ler için de bu böy­le­dir. Bu gü­nah­lar­la, yü­zü kı­zar­mak pa­ha­sı­na, yüz­leş­mek ge­rek­li­dir. Ama bu yüz­leş­me, Türk ulu­su­nu, baş­ka mil­let­ler­le ba­rı­şır­ken ken­di ken­diy­le kav­ga­lı ha­le ge­tir­me­me­li­dir.
Son Söz: Mi­ra­sı red­de­den­ler, mi­ras­tan pay is­te­ye­mez.