Kamyon yazılarını hep çok sevmişimdir. Önceki gün İzmir Altınyol'da arabamla seyrederken, önümdeki kamyonun arkasında şu sözler yazılıydı: "Çocukluğumu geri verin Büyüklük sizde kalsın"
Doğrusu yazıyı çok sevdim. Acaba, çoğumuzun çocukluğunu bu kadar çok özlemesi, 'yaşlanma kaygısı' ve 'hayatı yeniden yaşamak arzusu'ndan mı, kaynaklanıyor?
Yoksa vaziyetimiz, Yeni Türkü'nün müziğiyle simgelenen bir Murathan Mungan dizesinden yansıyan gibi; 'Biz büyüdük ve kirlendi dünya' (mı?).
Belki de çoğumuz, tüm çocuklar gibi saflığımızdan, o dönemlerimizde dünyanın kirini göremiyorduk. Bu nedenle, pırıl pırıl çocukluklarımızı çok özlüyoruz.
Yıldık dünyanın kirinden. Bu durum, kamyon yazılarında da yerini almış işte.