Bugün bayramın ilk günü. Tatile koşmalar, büyükleri unutmayın tembihleri, sokakların kalabalığı, İstanbul’un trafiği… Hepsi uzak birer hayal sanki…
Evdeyiz. Kim bilir kaçımız anne, babalarımıza uzaktan bakmanın burukluğunu yaşıyor… İçinden “Ah geçen bayram tatile gitmek yerine onların yanında olsaydım” diye geçiriyor…
Bence bu süreç hepimize insanın sosyal bir varlık olduğunu ve biricikliğinin en çok bu özelliğinden kaynaklandığını hatırlattı.
Bu yılki bayramın hafızalarımızda ömür boyu yer tutacağı, tarih kitaplarında anlatılacağı muhakkak.
Biliyorum zor, hepimiz bunaldık. Bayramı dahi bayram gibi yaşayamamanın getirdiği hayal kırıklığı var.
Ama tüm olumsuz koşullara rağmen tünelin ucundaki ışığı düşünelim. Az kaldı. Bu tutsaklık bir nebze da olsa bitiyor.
Hepinizin bayramını kutlarım…