Dün CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu bir grup köşe yazarını ve kamuoyu araştırmacısını hedef aldı.

“Kelle koltukta mücadele” ettiği halde kendisine nasıl muhalefet yapılacağını öğretmeye kalktıklarını iddia etti. Hatta bu isimlerin gizli yandaş olduğunu öne sürdü.

Peki Kemal Bey’i çileden çıkaranlar kimler?

Cevabı basit. 2023’te Kılıçdaroğlu’nun ortak aday olarak gösterilmesinin muhalefet açısından seçimi tehlikeye sokacağını dile getirenler.

Peki söz konusu isimlerin Kılıçdaroğlu’na özel bir garezi mi var?

Şahsi çıkarları veya gizli bir ajandaları olduğu için mi Kemal Bey’in adaylığının riskli olabileceğini dile getiriyorlar?

Kapı arkasında İmamoğlu veya Yavaş ile bir anlaşmaları mı var?

Hayır tam aksine... Bu sıraladığımız gazetecilerin hepsi yeri geldiğinde iki belediye başkanını da iktidarı da açıktan eleştiren isimler.

Muhalefeti gerçekçi olmaya davet etmek dışında bir amaçları yok.

Gelecek iktidardan nemalanmak gibi bir hesapları da yok.

Gazeteci sorumluluğu gereği sokakta gördükleri eğilimi anlatıyorlar.

Açıkçası ben de onlar gibi düşünüyorum.

Kemal Bey iyi bir insan, dürüst bir siyasetçi. Muhalefeti bir araya getirmesi ve yerel seçimlerde doğru adaylar çıkarması nedeniyle takdiri ve saygıyı hak ediyor.

Dahası son dönemde özellikle ekonomi alanındaki çıkışlarıyla gündem belirliyor.

Fakat bütün bunlara rağmen kemik CHP tabanının ötesindeki geniş halk kitlelerinin desteğini alamadı, alamıyor.

Tüm iyi niyetli çıkışlarına rağmen sağ-muhafazakar seçmeni ikna edemiyor.

Cumhurbaşkanı Erdoğan karşısında seçimi kazanması imkansız olmasa da zor görünüyor.

AK Partililerin Kılıçdaroğlu’nun adaylık olasılığını sevinçle karşılaması da bu yüzden.

Eğer ki önümüzdeki birkaç ayda radikal bir ivme yakalayarak adı geçen diğer tüm isimlerin önüne geçecek olursa emin olsun en başta bugün hedef gösterdiği gazeteciler onun adaylığının doğru olacağını dile getirirler.

Muhalefet yıllardır iktidarın medyaya baskı uygulamasını eleştiriyor, özgür medya vaadinde bulunuyordu.

Ne yazık ki bırakın iktidara gelmeyi, seçimi kazanma ihtimalleri belirdiği andan itibaren onlar da benzer bir tavır içine girdiler.

Eleştirilere karşı tahammülsüzler, güçlerinin yettiği alanda ambargo uyguluyor, niyet okuyor ve parmak sallıyorlar.

Keşke Kemal Bey böyle yapmasa, Türkiye’ye demokrasi vadeden bir siyasetçi olarak kendisiyle ilgili eleştirileri şahsileştirmese...

Tabii burada çuvaldızını siyasetçilere batırırken iğneyi de kendimize batıralım.

Gazeteci meslektaşlarımızın muhalefet liderlerini eleştirirken saygı sınırlarını zorlamaması, iktidara karşı kullanmadıkları (veya kullanamadıkları) üslubu muhalefet liderleri üzerinde test etmemeleri lazım.

Aksi halde iki taraf da geçmiş hataları tekrar eder.