Selahattin Demirtaş, Ruşen Çakır’ın gönderdiği sorulara ilginç yanıtlar vermiş.

“Dışarıda olsaydım bir sabah Başak ile birlikte Meral Hanım’ın kapısını çalar ve ‘Kahvaltıya geldik’ derdim. Yıllar önce, Ankara’da, bir akşam Tayyip Bey’in evine neredeyse bu şekilde gidecektim. (Rahmetli Dengir Bey de bunu önermişti.) Ancak Sayın Erdoğan bizim açımızdan hep öngörülemeyen bir lider oldu. Bizimle insani, siyasi ilişki geliştirmede ketumdu” demiş.

Eğer Demirtaş o bahsettiği günlerde Recep Tayyip Erdoğan’a “Seni Başkan yaptırmayacağız” diyerek şahsını hedef almak yerine, kendi deyimiyle “İnsan yönüne odaklanalım ki siyasi sorunlarımıza dair çözüm noktasında daha iyi anlaşabilelim” diye düşünseydi...

Ankara’da, bir akşam Erdoğan’ın evine ansızın gitseydi...

“Hepimiz bu acılı coğrafyanın bahtsız çocuklarıyız, nasıl olur da birbirimize düşman gibi bakarız?” deseydi...

Kandil, silah, hendek, terör, barış... Tüm meseleleri göz göze açıkça konuşsalardı...

Yani ‘birlikte çay içmişlikleri’ olsaydı...

Türkiye’nin son 6 yılında neler değişirdi?

Galiba bugünden çok daha iyi bir noktada olurduk.