Sağlık sektörü “SOS” veriyor.

Doktorlar yorgun, bezgin ve kırgın.

Sağlık çalışanları buruk, haksızlığa uğradıkları hissiyatı hakim hepsinde.

Toplumun sorumsuzluğu, siyasetin popülistliği yüzünden tüm yük sonunda onların üzerine geliyor.

Bunlar yetmezmiş gibi bir de sağlık sektörünün tedarikçileri “topu atmak üzere.”

Sağlık Endüstrileri Platformu, sağlık malzemesi tedarikçilerinin kamu hastanelerinden 16 ay, üniversite hastanelerinden 36 aydır tahsilat yapamadıklarını öne sürüyor.

Eskiden finansman yükünü taşıyorlardı. Bunu da muhtemelen zaten fiyatlandırmışlardı.

Ama şimdi bir de hızlı kur artışından kur farkı yiyecekler.

Bunun sonucu sermayenin sıfırlanması olacaktır.

“Şimdiye kadar elde ettikleri fahiş kârlara saysınlar” diyenler olabilir.

Haklı da olabilir bunu diyenler ama bir yerden sonra sağlık malzemesi tedarik zinciri kırılır.

Kış aylarında, tam da pandeminin en sert darbeyi vurmasının beklendiği dönemde ortaya ciddi sorunlar çıkar.

Şehir hastaneleri devletle yaptıkları anlaşmalardan ötürü paralarını almaya muhtemelen devam eder ve devlet de “Default”a düşmemek yani borçlarını ödeyemeyen devlet haline gelmemek için köprüler, otoyollar, havalimanları gibi buraları finanse eder belki ama şehir hastaneleri de tüm yükü kaldıramazlar.

Şu anda en önemli şey başta doktoru, hemşiresi, hastane görevlisi, tüm sağlık çalışanları ve tabii tedarikçiler sağlık sektörünü ayakta tutmaya çalışmak.

Eğer onlar düşerse.

Hep beraber düşeriz.