Canları sıkkın.
Moralleri bozuk.
Keyifleri yok.
Kızgınlar.
Öfkeliler.
Umutsuzlar.
CHP'li seçmenden söz ediyorum.
CHP'nin temel ilkelerine sıkı sıkıya sarılmış seçmenden.
Atadan, babadan CHP'li olanlardan.
Yeni CHP'yle yıldızı barışmayanlardan.
Kılıçdaroğlu'nu bir türlü sevemeyenlerden.
Ekrem İmamoğlu'na, Mansur Yavaş'a gıcık olanlardan.
Artık CHP'ye oy vermek için uyduruk da olsa elle tutulur bir gerekçe bulamayanlardan.
İlk seçimde yeni CHP yönetimine ders vermeye hazırlananlardan.
Bundan böyle Erdoğan nefreti üzerinden konsolide olmak istemeyenlerden.
Mavi Vatan derdi olanlardan.
Dış politikadaki dik duruşu alkışlayanlardan.
'Bağımsızlık karakterimizdir' diyenlerden.
PKK'nın, FETÖ'nün bir terör örgütü olduğunu bilenlerden.
Savunma sanayindeki gelişmeleri gururla takip edenlerden.
ABD'nin terör örgütlerine verdiği desteğe ayar olanlardan.
FETÖ'cü KHK'lıların affedilmesine tahammülleri olmayanlardan.
HDP ile yol yürünmesine ateş püskürenlerden.
Atatürk'e 'Atatürk' diyebilenlerden.
Alayı bugünkü CHP yönetiminden nefret ediyor.
Bakın etrafınıza siz de göreceksiniz.
Binlercesi CHP'den istifa etti.
Oysa İstanbul ve Ankara kazanıldığında nasıl da umutlanmışlardı.
Hem de İmamoğlu'nun ANAP, Yavaş'ın MHP eskisi olmasına rağmen!
CHP iktidarına uzanan yolun ilk taşlarının döşenmiş olduğunu düşünüyorlardı.
Bugün ise bu iki belediye başkanının CHP'yi iktidardan çok ama çok uzaklaştırdığını.
Şimdi birileri her zaman olduğu gibi hoplayıp zıplayacak. 'Yok öyle bir şey hayal kuruyorsun' diyecek.
Varsın desin!
Seçime şunun şurasında kaç ay kaldı?
Hayal mi gerçek mi hep birlikte göreceğiz?
Geçen yazmıştım; son yerel seçimlerde AK Parti'ye bir bahane bulup oy vermeyenler bugün oy vermek için bahane arıyor. Evet, hayat pahalılığı canlarını yakıyor ama bu sorunu yine Erdoğan'ın çözebileceğine olan inançları tam.
Yahut bu sorunu muhalefetin çözemeyeceğine olan inançları.
Bu gerçeği somutlaştıran birçok anket var. Hatta muhalefetin elinde bile.
Son düzlükte iktidarın vatandaşı enflasyona ezdirmemek için attığı adımlar sokakta karşılık buluyor. Yeter mi? Yetmez! Seçime kadar ilave adımlar şart!
Neyse biz şimdi dönelim en başa.
Yani morali bozuk, öfkeli CHP seçmenine.
AK Parti bu kitlenin 'Erdoğan alerjisine' bir çözüm bulmalı.
Ama en çok da Erdoğan bunu dert etmeli. Bunun da yolu bu kitleyle temas kurmaktan geçiyor hiç şüphesiz. Endişelerini giderecek adımlar atılabilir.
Önyargılar giderilebilir.
Çevresinde koyu CHP'li olarak tanınan birçok kişinin sandık başında eşiyle birlikte AK Parti'ye oy verdiğini bizzat biliyorum. Mahalle baskısına karşı CHP'li ama sandık başında AK Parti seçmeni.
Demem o ki AK Parti daha kucaklayıcı bir üslup benimsemeli. Şüphesiz bunun yolunu/yöntemini, dozunu kendisi bilir.
Lakin 2023'ün Türkiye için kritik bir yol ayrımı olduğunu sadece AK Partililer görmüyor. Sadece AK Partililer endişelenmiyor. Aklı başında, vatansever yüzbinlerce CHP'li de farkında.
İdeolojik farklılıklara ilişkin tartışmayı bir süre dondurmak gerektiğini onlar da biliyor.
Vallahi var billahi var! Etrafımda böyle düşünen çok sayıda CHP'li var.
Geçen İstanbul'da bir büyük alışveriş merkezinde yemek yerken altmışlı yaşlarda bir hanımefendi geldi yanıma.
Tüm ısrarlarıma rağmen oturmadı. Ayak üstü abartısız on dakika kadar sohbet ettik. Mekandaki garson arkadaşlar şahit. CHP'li bir hanımefendi. Ağzı dualı. Programlarımın sıkı takipçisi.
'Lütfen eleştirilerinizde CHP'li seçmen ile bugünkü CHP'yi ayrı tutun' dedi.
'Biz de rahatsızız, biz de görüyoruz' dedi.
Aslında her programda bu ayrımı altını çizerek yaparım ama demek ki yeterli olmamış.
O vakit Türkiye'nin geleceği için hepimizin diline, üslubuna, tavrına çok ama çok dikkat dikkat etmesi gerekiyor.
Ağzımızdan çıkacak her cümleyi her yargıyı daha da fazla tartmalıyız.
Bu ülke hepimizin.
