Fenerbahçe’nin ilk ve ikinci yarı performansı, siyahla beyaz kadar olmasa da sarıyla lacivert kadar farklıydı dün akşam. İlk yarıda hücum anlamında geride kalan sekiz haftanın zirvesine çıkılırken, ikinci kırk beş dakikada işler tam anlamıyla tersine döndü.

Devre arasına 3-0 önde girdikten sonra risk almadan oyunu yavaşlatmak ve artık öndeki maçları düşünmek kabul edilebilir fakat bu anlayış oyunu rakibe teslim edip kayıplara karışmayı gerektirmez. Şayet maçın ikinci yarısında Fenerbahçe oyunu pasla tutup Yeni Malatyaspor’a bu kadar fazla atak şansı vermeseydi, geçen haftalara kıyasla birkaç aşama birden katedildiğini söylemek mümkün olabilirdi. Bugün alınan mesafe önemli olsa da yeterli değil.

Sarı lacivertliler adına bu maçın çıkarımları Jüliano’nun kanttan ziyade forvet arkasında olduğunda etkili olduğu, tek santraforla oynandığı sürece bu ismin Yanssen olması gerektiği ve Mehmet Topal ile Volkan Demirel için kulübenin doğru yer olduğu. Buna ilaveten Ozan’daki toparlanma takıma birebir yansıyor ve takımın sağ kroşesi bayağı etkili.

Fenerbahçe’nin derbi öncesi kendisine moral kazandıran galibiyetinde Erol Bulut’un takımının sahaya geçen hafta Akhisarspor’un yaptığı gibi “kapalı” bir anlayışla çıkmamasının da rolü vardı ki bu durum önümüzdeki hafta derbide sarı lacivertlilerin en önemli kozu olacak.

Niyetim bir tartışma başlatmak değil ama Yeni Malatyaspor karşısında Fenerbahçe’nin olumlu anlamdaki farklı oyununu görünce aklıma 2010’daki Yeni Malatyaspor maçı geldi. O gün Aykut Kocaman’ın Fenerbahçesi kupada rakibine mağlup olmuş fakat Ocak ayındaki o maçtan sonra sadece bir maçta puan kaybederek sezonu zirvede tamamlamıştı. Bu sezonki Yeni Malatyaspor maçının sarı lacivertliler için bir kez daha “dönüm noktası” olup olmayacağını önümüzdeki haftalar gösterecek.

can.nizamoglu@gmail.com