Savaşın gölgesinde öğretmen olmak ne kadar zorsa öğrencilik de hiç kolay değil. Ceylanpınar ve Akçakaleli çocuklar için öncelik, dersleri değil can güvenlikleri. Uyku düzenleri bozulan, kâbuslar gören ve kapı çarpınca ‘Bomba patladı’ diye fırlayan bu çocukların okul bahçelerine mermi kovanları düşüyor.
Yaşıtları sessiz okullarında derslerine devamederken onlar öğrenimgördükleri ancak güvenlik gerekçesiyle sık sık tatil edilen okullarının bahçelerindemermi kovanları topluyor vemermi isabet etmiş camları, bombanın yıktığı duvarları görüyor. Bomba patlamasıyla arkadaşlarının ölümüne, öğretmenlerinin gözleri önünde kurşunla yaralanmasına tanıklık ediyor. Geceleri silah sesleriyle uykularından sıçrayarak kalkıyor, evlerinin en güvenli oldukları söylenen odalarına kaçıyor, kurşun ve bomba seslerinin durmasını bekliyorlar.
RÜYALARI DA FARKLI
Onların rüyaları da diğer çocuklarınkinden farklı. Onlar kendilerini sürekli bombaların arasından kaçarken görüyor ya da evlerine bomba düştüğünü sanıyor. Uzun süredir “deliksiz” bir uykuları yok. Bu çocuklar Şanlıurfa’nın Ceylanpınar ve Akçakale ilçelerindeki okullarda öğrenim gören öğrenciler. Son iki aydır Suriye’de muhalifler ile PYD güçleri arasında sert çatışmaların yaşandığı bölgenin birkaç yüzmetre uzağındalar. Her gün Türkiye- Suriye sınırını ayıran tel örgülerin biraz ilerisinde anlayamadıkları bir savaşın kimi zaman sesini kimi zaman da kendi bölgelerine kadar düşen dehşetini yaşıyorlar. Camlarına uçaksavar mermisi isabet eden okullarının bahçesinde oynayan bu çocuklar, okullarının bahçelerine düşen mermileri topluyor.
‘Gözümü kapatınca bombalar düşüyor, uyuyamıyorum’
Öğretmenler Günü öncesinde ziyaret ettiğimiz sınır bölgesinde, savaşın gölgesinde görev yapan öğretmenleri dinlediğimiz gibi öğrencileriyle de konuştuk. Onlar da korkularını, endişelerini ve beklentilerini paylaştı. Bir an önce bu nedenini anlayamadıkları savaşın son bulmasını ve okullarına huzur içinde gitmeyi istiyorlar. Z.T. geceleri rüyasında sürekli okuluna ya da evine bombaların düştüğünü gördüğünü söyleyerek, “Bu yüzden uyumak istemiyorum. Uyursam o bombalardan biri bizim üzerimize düşecek gibi geliyor” diye konuşuyor. T.K. ise sürekli silah sesleri duymaktan korktuğunu söyleyerek, “Bazen biri kapıyı hızla kapattığı zaman bomba düşmüş gibi geliyor. Evimizin tüm duvarları sallanıyor. Küçük kız kardeşim tuvalete tek başına gidemiyor. Başında ben bekliyorum, yalnız kalırsa bizi bir daha bulamayacağından korkuyor” diyor.
‘SÜREKLİ KORKARAK YAŞIYORUZ’
Ceylanpınar’da olduğu gibi Akçakale’deki çocuklar için de aynı ortam söz konusu. 3 arkadaşlarını bir bombada kaybeden bu çocuklar 10 Ekim’den bu yana silah ya da bomba sesi duymuyor ancak “Tekrar patlamalar başlar mı?” endişesini yaşıyor. Rabia Ayhan, Yasemin Ayhan ve Halil Demirbaş farklı kelimelerle aynı korkuyu anlatıyorlar: “Artık düzenli uyuyamıyoruz, tam uyurken bomba düşmüş gibi sesler duyuyoruz. Bu savaş bizi çok etkiledi. Hem korkuyoruz hem de derslerimizden geri kalıyoruz. 8. sınıf öğrencisiyiz ve sınava gireceğiz. Ama aklımızda sürekli korku varken ders çalışmamız çok zor oluyor. Bizden daha küçük çocuklar okulda hep ağlıyor. Herkes çok korkuyor.”
‘ÇARPAN KAPI BOMBA ETKİSİ YARATIYOR’
Öğretmenler ise sınıra birkaç metre uzaklıkta yaşanan savaştan öğrencilerinin etkilenmelerinin kaçınılmaz olduğuna değinerek şunları anlatıyor: “Bir yerde kapının çarpılarak kapatılması bile bomba etkisi yaratıyor. Üstelik bu çocuklar arkadaşlarının bombayla ölümüne tanıklık ettiler. Sürekli savaş hakkında konuşuyorlar. Şu anda ilçe sakin ama tedirginlik de sürüyor. Öğrencilerimiz depresif oldular, uyku sorunları yaşıyorlar, psikolojik durumları bozuldu.” Birkaç gün süren ve Kızılay’ın koordine ettiği etkinlikle çocuklar için oyun terapisi yapıldığını anlatan öğretmenler “Kendilerini güvende hissettirmeye çalışıyoruz. Çocukların da öğretmenlerin de desteğe ihtiyaçları var” diyor. Akçakale İlçe Milli Eğitim Müdürü Ali Kınacılar okulları güvenlik gerekçesiyle zaman zaman kapatmak zorunda kaldıklarını belirterek cumartesi günleri telafi eğitimi verdiklerini açıkladı.
