SABANCI Üniversitesi'nde yeni rektörü bulmak için yürütülen ve sonrasında iki rektörün birlikte çalışmasına dayanan sürecin diğer üniversitelere de örnek olması lazım. Sabancı'da halef ile selefin birlikte çalıştığı ve birbirini tamamladığı bir örnek yaşandı.
Önce rektör arama süresinden söz etmek istiyorum. Akademik görevlerin 3 yıl ile sınırlandırıldığı Sabancı'da bu yaz görev süresi son bulacaklardan biri Rektör Prof. Dr. Tosun Terzioğlu'ydu. 1 yıl önce Terzioğlu'nun yerine geçecek rektörü belirlemek için Mütevelli Heyeti Başkanı Güler Sabancı'nın başkanlığında bir "rektör arama komitesi" kuruldu. 4 kişilik bu komitenin üyelerinden biri de Terzioğlu'ydu. Yani, Terzioğlu kendi halefini belirlemek için oluşturulan komitede görev aldı. Listeler çıkarıldı, araya beyin avcıları girdi, 11 yıl önce
Türkiye'ye dönen ve Koç Üniversitesi'nde akademisyenlik yapan fizik profesörü Nihat Berker rektör adayı olarak belirlendi.
Berker'in, rektörlük teklifini kabul etmesi ile birlikte Türkiye'de ilk kez örneği görülen bir süreç başladı. Berker, Koç'tan istifa etti ve Sabancı'da Rektör Yardımcısı oldu. Berker'i rektörlüğe Terzioğlu hazırladı.
20 yılı aşkın süredir MIT'de hocalık yapan Berker yaşadıkları bu örneği başka ülkede görmediğini söylüyor: "ABD'de rektör arama komitelerinde ben de görev aldım, birçok
ülkede bu süreci izledim. Ama bizimki gibi örnek görmedim. 7 aydır rektör yardımcısı olarak üniversiteyi tanıdım. Terzioğlu bana bu süreçte yol gösterdi."
Bu sistemin benzeri devlet üniversitelerinde de işleyebilir. Görevdeki rektör, yerine seçilen rektör ile birlikte çalışarak, hem işleri ona devreder hem de süreci anlatarak, sürekliliği sağlayabilir. Böylece, çoğunlukla "birinin yaptığını diğerinin yıktığı" tablo yerine birbirlerini tamamlayan kesintisiz sürece tanıklık ederiz.

pkaplan@htgazete.com.tr